Hik weer vrienden,
We zijn er nog, jullie allemaal. Het is midden december 2022 ... op de een of andere manier. Niemand weet hoe dat mogelijk is. Ik heb echt het gevoel dat ik heb geschreven vorig jaar december huwelijksplanning open draad vorige week. Ik citeer mezelf en zeg nog een keer... "kunnen we even op en neer springen en waarderen dat we inderdaad door alle 68 maanden van 2020 2021." Omdat, goed, we deden. Toen ik dat bericht vorig jaar schreef, we stonden op de rand van vaccins, we konden het voelen. COVID tierde welig, we wisten dat de feestdagen raar zouden zijn, maar we wisten dat de vaccins eraan kwamen. En dat deden ze.
Een jaar later ... nou ... COVID is nog steeds een soort van ongebreidelde. Er is een nieuwe variant dat we allemaal kijken als haviken. De meesten van ons zijn aan de beurt (of zal verdomd snel zijn) voor een booster schot. En leven, tenminste voor mij, voelt als een nieuw soort koortsdroom die een belachelijke combinatie is van gedwongen ‘normaliteit’, totale burn-out, en een gevoel van drukte dat ik gewoon niet heb gemist in die vroege dagen van het pandemische leven. Is het raar om te zeggen dat ik het seizoen mis toen ik elke week brood aan het bakken was en mijn vrienden en familie op de veranda afleverde??
Ik voel me eindeloos gelukkig dat mijn vrouw (nog steeds zo leuk om te zeggen) en ik heb onze bruiloft afgelopen zomer geperst tijdens een kleine tijdsbubbel tussen de eerste vloedgolf van vaccins, en de Delta-variant. In werkelijkheid, teruggaan naar de post van vorig jaar die ik toen schreef, was echt een eye-opener...
Ik merkte dat ik vorige maand maar liefst vijf keer in tranen was toen ik met iemand sprak en hoorde "ons terugbellen als de richtlijnen veranderen of er een vaccin is." ik voor mij: ‘Uhm… wat?? Ik kan niet de enige zijn aan wie je dat hebt verteld. Kan ik een date niet zacht vasthouden?? Nee... oké.' En, met enkele van de hoogste dagelijkse sterfte- en infectiecijfers, tot nu toe ... ik weet dat ik niet de enige ben die merkt dat ze alleen maar verdrietig en boos is over alles. Het is moeilijk om een bruiloft te plannen, een spannende vreugdevolle dag, terwijl de wereld voor mijn deur blijft afbrokkelen.
Ik ben hier om je alles te vertellen (en langs mij) één ding... je zult de andere kant bereiken. Op welke manier dan ook. Onze bruiloft was een kleine groep die in een geluksmoment werd geperst toen de wereld enigszins veilig aanvoelde?. Misschien is de jouwe een bezoek aan gerechtsgebouw, een achtertuinfeestje, of een volledig gevaxxed, volledig getest, bruiloft van je dromen op ware grootte. (Meer over onze meest recente gedachten over vaxxing en testen voor bruiloften hier.) Misschien ben je net verloofd, of je hebt al een paar keer te vaak uitgesteld. Voor veel van deze... het spijt me, en ik zie je. Maar je komt er aan de andere kant uit, en je zult getrouwd zijn met de persoon van wie je het meest houdt. Blijf bij de les, wees geduldig met jou en elkaar, en vasthouden aan hoop en geloof. Je hebt dit.
Wat betreft deze pandemie ... het moet op een dag goed eindigen? RECHTSAF?
In de tussentijd... hoe gaat het met je?? Zoals... hoe gaat het echt met je? Dit is jouw ruimte om te ventileren, gillen, lachen, schreeuw, deel... vertel ons je overwinningen, de dingen die moeilijk voelen, vragen stellen, vraag om advies... dit is je open topic. Aan de slag. Zie je over 2022 (woah!).